WZORZEC RASY

FCI-Standard N°226 / 01.10.1997

LANDSEER
(Typ europejsko-kontynentalny)

POCHODZENIE: Niemcy / Szwajcaria.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 24.08.1960.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies stróżujący i do towarzystwa.

KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 2 Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła.
Sekcja 2.2 Molosy typu górskiego. Bez prób pracy.

WRAŻENIE OGÓLNE: Landseer sprawiać ma wrażenie psa dużego, mocnego i harmonijnego.
Jest w porównaniu z czarnym nowofundlandem wysokonożny – odnosi się to szczególnie do samców.

GŁOWA: Skóra na głowie nie pomarszczona, sierść krótka i delikatna, głowa ładnie rzeźbiona, o szlachetnym wyrazie.

MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szeroka, masywna, z wyraźnym guzem potylicznym.
Stop: Wyraźny, ale nie tak bardzo jak u bernardyna.

TRZEWIOCZASZKA:
Nos: Czarny.
Kufa: Długości takiej samej, jak głębokość, zmierzona tuż u nasady.
Wargi: Suche, czarne, jak najbardziej przylegające, górne troszkę przykrywają dolne.
Uzębienie: Zgryz nożycowy.
Policzki: Umiarkowanie rozwinięte, zwężające się w kierunku kufy.
Oczy: Średniej wielkości, umiarkowanie głęboko osadzone, ciemno brązowe lub brązowe (jaśniejsze mogą być tolerowane), o przyjacielskim wyrazie, kształtu migdała, trzecia powieka niewidoczna. Oczy bardzo jasne (żółte lub szarożółte) są wadliwe, podobnie jak zbyt blisko siebie osadzone.
Uszy: Średniej wielkości, przy wyciągnięciu do przodu sięgają wewnętrznych kątów oczu. Kształtu trójkąta, z lekko zaokrąglonymi końcami. Osadzone wysoko, ale niezbyt daleko z tyłu głowy. Noszone blisko głowy, przylegające do jej boków. Pokryte krótkim, delikatnym włosem, tylko z tyłu nasady ucha włos jest dłuższy.

SZYJA: Dobrze umięśniona i mocna, na przekroju nie powinna być okrągła, lecz raczej owalna, dobrze osadzona i płynnie przechodząca w łopatki. Jej długość – od potylicy do kłębu, powinna wynosić około ¾ do 4/5 długości głowy. Wyraźne podgardle jest niepożądane.

TUŁÓW: Jego długość, mierzona od kłębu do nasady ogona, powinna być mniej więcej dwa razy większa od długości głowy. Na całej długości tułów jest mocny i szeroki.
Grzbiet: Prosty i równy.
Lędźwie: Umięśnione.
Zad: Szeroki, na bokach zaokrąglony, dobrze umięśniony.
Klatka piersiowa: Głęboka i szeroka dzięki dobrze wysklepionym żebrom. Łopatki mocno umięśnione.
Brzuch: Trochę podciągnięty, z zaznaczoną słabizną. Grzbiet słaby lub zapadnięty, słabe lędźwie, zbyt krótkie żebra rzekome i mocno podkasany brzuch są wadliwe.

OGON: Mocny, sięgający trochę poniżej stawu skokowego, porośnięty gęsta, krzaczastą sierścią, bez pióra. W postawie wiszący, dopuszczalne niewielkie wygięcie na końcu. W ruchu ogon może być noszony prosto, dopuszczalne niewielkie wygięcie na końcu. Ogon zniekształcony lub zakręcony nad grzbietem wysoce niepożądany.

KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Dobrze rozwinięte mięśnie otaczają mocną kość ramienną. Kończyny przednie mają mocny kościec i są dobrze kątowane. Oglądane z przodu są dobrze umięśnione i idealnie proste. Śródręcze, oglądane z boku, lekko nachylone. Łokcie: przylegają do tułowia w najniższym punkcie mostka, skierowane prosto ku tyłowi; odległość od podłoża do łokcia dość znaczna.
KOŃCZYNY TYLNE: W całości mocne i krzepkie, mają mocny kościec i są doskonale umięśnione, poruszają się swobodnie. Sierść tworzy niewielkie pióra. Udo : Bardzo szerokie. Wilcze pazury: Niepożądane, powinny być usunięte niezwłocznie po narodzeniu. Wadliwe są strome kątowanie i iksowata postawa tyłu.
ŁAPY: Duże, kształtne, kocie. Łapy płaskie lub wykręcone na zewnątrz są wadliwe. Palce połączone dobrze rozwiniętą błoną niemal na całej długości.
CHODY: Akcja dobrze umięśnionych kończyn powinna być swobodna, przestrzenna i wydajna.

SZATA:
SIERŚĆ: Włos okrywowy na całym ciele, poza głową, powinien być długi, jak najbardziej prosty i gęsty, miękki w dotyku, z podszerstkiem obfitym, ale nie tak gęstym, jak u czarnego nowofundlanda. Lekkie pofalowanie na grzbiecie i zadzie nie jest niczym niepożądanym. Sierść, zaczesana „pod włos”, wraca sama do naturalnego położenia.
MAŚĆ: Kolorem podstawowym jest czysta biel, na jej tle występują czarne łaty na grzbiecie i zadzie. Kołnierz, przód klatki piersiowej, nogi i ogon muszą być białe. Głowa czarna, z białą kufą i symetryczną strzałką, ani zbyt wąska, ani szeroką, łączącą kufę z kołnierzem.